Cem Adrian, Şanışer - Yeniden

Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatlarıYeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
(yeniden, yeniden)
Gülümsedim göğe
Varmışçasına umudum
Yalnız başına gitmek istemek cesaret isterdi
Korktum, bile bile yanlışlarıma tutundum (yeniden)
Saf suya süründüm
Kirli kaldı ruhum, arzuya büründüm
Merhem olmaktı hayalim yaralara
Olmadı, savaş oldum, mermi oldum, namluya sürüldüm
Yandı, yaralı yazı yeniden
Yazdı, yaramı yazgım aman aman
Vurdu yeminlerimi biliyorum
Bilirim, anlamak zor
Kalmamak zor
Gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp, güne başlamak zor
Beni yazlara sor
Ayazlara sor
Şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp, güne başlamak zor
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Sessiz kaldım
Düştüğüm o derin çukurun dibinde
Kayboldum, kimsenin bilmediği bir gökyüzünde
Güçlü kaldım, ayakta
Tutundum, daha sıkı tutundukça
Ellerimi kanatan o keskin umuda
Bilirim, anlamak zor
Kalmamak zor
Gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp, güne başlamak zor
Beni yazlara sor
Ayazlara sor
Şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp, güne başlamak zor
Bilirim, ağlamak zor
Kalmamak zor
Gidenleri anlamak zor
Yeniden uyanıp, güne başlamak zor
Beni yazlara sor
Ayazlara sor
Şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp, güne başlamak zor
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
(yeniden, yeniden, yeniden)
(yeniden, yeniden, yeniden)